دلنوشته مهدوی ـ بهانه گیر شده ایم

آقای مهربانم سلام!

مدتی می‌شود که بهانه‌های مختلف، پنجره ی روشنی را بر من بسته است.
مثل همه ی اهل زمانه‌ام!
آخر مردمان زمانه ی ما،
به بهانه ی زندگی پر ز نور، در تاریکی سر می‌کنند…
به بهانه ی چیدن گلی، به بوستان نقاشی شده ی تابلوی کاغذی چشم می‌دوزند…
به بهانه ی سیرابی، سراب‌ها از پس هم می‌گذرانند…
و به بهانه ی انتظارت، بر پشت دیوار غیبت تکیه می‌زنند…
و…
بهانه پشت بهانه…

گویی کسی نیست تا برخیزد و بی‌بهانه، سنگی از این دیوار غیبت برچیند…!