مقدمه

در هیاهوی روزمرگی و اشتغالات مادی جامعه بشری امروز ، و در زمانی که

غولهای سرمایه داری سعی در نفوذ و چنگ زدن به منابع سرمایه کشورهای ضعیف با عنوان های جهانی سازی و ایجاد دموکراسی

و نظم نوین جهانی و دیگر اصطلاحات به ظهار زیبا برای ایجاد بازارهای مصرف و تجارب یکطرفه را دارند

و در وضعیتی که جنگ و اشغال گری و ساخت و تجهیز تسلیحات بشر نابودکن،

به همراه جنگ نرم در تلاش است تا کشورهای ناتوان یا کم توان را اسیر کشورهای مستکبر بنماید ،

و در حالی که در نقاط مختلف جهان مردمانی هستند که در فقر، بدبختی و بیماری به سر می برند ،

شاید به سان غریق دست از همه جا شسته تفکر درباره منجی و مصلحی که نه تنها در بخشی از این کره بی عدالتی ها بلکه در سراسر آن بتواند

در برابر ظلم ها و فسادها بایستد و با آن به مبارزه برخیزد و طعم شیرین و گوارای عدالت را به کام همه بشریت بچشاند

و مرهمی بر آلام و مصائب آدم (ع) تا خاتم (ص) و تا خود قائم (عج) باشد و عقل پاک و عشق ناب را در جهان حاکم کند، چاره نهایی و واقعی است .

آری منجی آخر الزمان همو که کاخ ظلم و بی عدالتی را ویران خواهد کرد ،

همو که کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) را احیا خواهد نمود ،

همو که معرفت و اخلاق و علم را گسترش خواهد داد،

همو که با بدعت ها به مبارزه خواهد خواست ،

همو که عدالت را خواهد گسترد ،

همو که زمین را آباد خواهد و همو که بین مردم عشق را حاکم خواهد کرد ...

آری خواهد آمد. خواهد آمد.

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور            کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

منجی آخر الزمان که نام و نشانش با تمام خصوصیاتش در بیان مذهب تشیع به وضوح آمده است

و آمدنش با نشانه هایی همراه است که همه حق طلبان و همه مظلومان عالم را بشارتی باشد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد و بیدار باشی برای غافلان گردد.

مهدویت

بر خلاف گمان برخی، که باور به منجی را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته اند،

این باور ، اعتقادی سترگ است که ریشه در امید بخشی های پیامبران الهی (ع) و اندیشوران بزرگ تاریخ دارد.

برخی از نویسندگان معاصر از این باور با عنوان « فوتورسیم » ( Futunsm) یاد کرده و نوشته اند: « فوتورسیم »

یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی و مصلح جهانی و بزرگ،

از جمله مسائلی است که در اصول عقاید، جای مهمی را اشغال کرده است

 

« فوتورسیم » عقیده ای است که در کیش های آسمانی : زوراستریانیسم (مذهب زردشت ) و جودائیسم (مذهب یهود)

و سه مذهب عمده مسیحیت : کاتولیک ، پروتستان ، ارتدوکس و به طور کلی در میان مدعیان نبوت ،

به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند . (مصلح جهانی و مهدی موعود از دیدگاه اهل سنت ،ص۵۵)

 

براساس تحقیقات پژوهش گران، این عقیده در طول زندگی انسانها پیوسته در میان همه ملت ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته

، و حتی اقوام گوناگون جهان چون اسلاوها ، ژرمن ها، اسن ها وسلت ها نیز معتقدند که سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده

، بی عدالتی ها را از بین برده ، حکومت واحد جهانی تشکیل داده و در بین مردم براساس عدالت و انصاف داوری کند .

با مطالعه در کتاب های ادیان دیگر به خوبی روشن می شود که در همه آنها ، سخن از مصلح و منجی در آخر الزمان مطرح شده است ،

و همه ادیان، پیروان خود را به آمدن « او » بشارت داده و گفته اند:

 

با آمدن « او » ظلم و تباهی از بین می رود، مردم به سمت حقیقت و راستی هدایت شده و آن را پذیرا می شوند .

گفتنی است که هر دین و مذهبی چون خود را صاحب حق می داند ، مصلح را نیز از بزرگان دین خود معرفی می کند .

لذا در کتاب های خود نام ها و القاب مختلفی برای منجی ذکر کرده اند،

مثلاً در دین یهود ؛ سرورمیکائیلی ، عزیز، منحاس ، ماشیح ،

در دین مسیحیت ؛ مهمید آخر ، مسیح ، پسر انسان ،

در دین زرتشت ؛سوشیانس

در مکتب هندوها؛ ویشنو ، منصور ، فرخنده ،

در مکتب بودا ؛ مایتریا، بودای پنجم

و در دین اسلام : مهدی ، قائم (عج).

امام زمان از نگاهی دیگر

مقدمه :

سخن گفتن درباره حضرت مهدى(عج)، به نفس کشیدن مى ماند که گرچه مکرّر است، امّا براى ادامه حیات، ضرورى است. هر گونه که زندگی کنیم همانگونه می میریم. در روایت آمده است که «شناخت امام، شما را از مرگ جاهلیت نجات می دهد. » مرگ ما زمانی مرگ جاهلیت نیست که زندگی ما عالمانه و عاشقانه باشد.   به معنای دیگر ، شناخت امام، باعث اصلاح زندگی ما شده؛ در نتیجه مرک ما را هم به زیبایی رقم می زند . سوال این است : این همه مطالعه در موضوع مهدویت، یا شنیدن سخنرانی هایی با این موضوع زیبا و جذاب آیا هیچ شناختی در ما ایجاد کرده است؟ اگر شناخت ایجاد شده است، ثمره اش در زندگی ما چیست؟   اگر مطالعه و انباشت اطلاعات از موضوع مهدویت، می توانست زندگی ما را در مسیر درست و زیبا قرار دهد پس باید هر کس که در این زمینه چند جلد کتاب مطالعه کرده است، مسیر زندگی اش بر محور رضایت الهی قرار گرفته، و زیبا زندگی کند.   در حالی که این گونه نیست. کار معرفت، ایجاد محبت و ثمره ی محبت ، اطاعت است. اگر محبتی به امام ایجاد نشده باید در معرفتی که حاصل کرده‌ایم شک کنیم. معرفتی که منجر به حرکت نشود بی مایه است. پیروی از امام معصوم علیه السلام نشانه هایی دارد که در اندیشه و چگونگی رفتار پیروان نمودار می گردد:  

شناسه اول:

معرفت قلبی و پیوند معنوی با امام است. امام صادق (ع) در نامه ای طولانی به صحابه جلیل القدرش جناب مفضل می فرماید: خدای سبحان هرگز پیامبری را نفرستاد که مردم را به شناخت او فرابخواند؛ اما نسبت به پایبندی به دستورها و پرهیز از نافرمانی های او سفارش نکند...   آری خدای سبحان اعمال واحب بندگانی را می پذیرد که دعوت کننده به سوی او(حجت) را بشناسد.   در این سخن امام صادق (ع)بر نکات چندی تاکید شده است: ۱.پایبندی به احکام دینی در گرو شناخت قلبی حجت الهی و پیروی از اوست. ۲.شناخت پیشوای الهی،زمینه ساز اطاعت و بندگی خداوند منان است. تاکید ویژه روایات بر معرفت امام، بدین سبب است که شناخت امام(ع) کلید دیگر معرفت ها حتی توحید است. امام موحد کامل خالص و مخلص است و تببین نام توحیدی در پرتو هدایت اوست.    

شناسه دوم:

الگو قرار دادن امام در منش و سیره عملی است. پی سپاری امام در رفتار چنان مهم است که پیامبر اکرم در بیان ویژگی های منتظران ظهور فرزندش مهدی (ع) گام نهادن در راه او و دیگر امامان را معیار تقرب به خدا و همنشینی با خود بیان فرموده است. خوشا به حال کسی که قائم (ع) را درک کند و قبل از قیامش به او اقتدا نماید. ما در این نوشتار سعی داریم ابتدا به شناخت امام زمان در همه زوایا بپردازیم و بعد به جنبه محبتی و اطاعتی بپردازیم.   (حسن محمودی. یگانه دهر نگاهی نو‌به شناخت امام زمان علیه السلام. انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود. چاپ دوم. بهار ۱۳۹۷. ص ۸ الی ۱۰)

انتظارات امام زمان بخش پنجم

 

( اگردعا کنید ظهور ما می رسد )

 

یکی از موالیان صالح اهل بیت عصمت(ع)نقل میکند:

 

شب ولادت باسعادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) یک دعایی را دیدم که ابتدای آن نوشته بودند:

 

((هرکس این دعارا بخواند،امام زمان علیه الصلاه والسلام را درخواب میبیند.))

 

من نیز چون شب ولادت بود،باخود اندیشیدم:

 

((آن را میخوانم شاید شب ولادت سعادتی نصیبم شود و دیدار روی محبوبم را عیدی بگیرم.))

 

آن را خواندم وخوابیدم.شب در خواب صورت ورخسار شریف امام زمانم روحی فداه را دیدم که غرق نور بود،

ایشان چشمان مبارک خود را باز و بسته نمودند و فرمودند:

 

((برای فرجم دعاکنید،اگر دعاکنید فرج من به اندازه چشم برهم زدنی می رسد.))

 

وقتی بیدار شدم،به قدری سخن ایشان اثرعمیقی در وجودم نهاده بود که قابل توصیف نیست.

هنوزهم بعد سال ها،آن چهره پر از نور در ذهنم باقی مانده است.

 

منبع: محمد یوسفی. کیست مرا یاری کند. انتشارات خورشید هدایت. چاپ سی و چهارم١٣٩۶.ص۵۴

علائم ظهور مقدمه

مقدمه

در هیاهوی روزمرگی و اشتغالات مادی جامعه بشری امروز ، و در زمانی که غولهای سرمایه داری سعی در نفوذ و چنگ زدن

به منابع سرمایه کشورهای ضعیف با عنوان های جهانی سازی و ایجاد دموکراسی و نظم نوین جهانی و دیگر اصطلاحات به ظهار زیبا

برای ایجاد بازارهای مصرف و تجارب یکطرفه را دارند و در وضعیتی که جنگ و اشغال گری و ساخت

و تجهیز تسلیحات بشر نابودکن، به همراه جنگ نرم در تلاش است.

   

تا کشورهای ناتوان یا کم توان را اسیر کشورهای مستکبر بنماید ، و در حالی که در نقاط مختلف جهان مردمانی هستند

که در فقر، بدبختی و بیماری به سر می برند ، شاید به سان غریق دست از همه جا شسته

تفکر درباره منجی و مصلحی که نه تنها در بخشی از این کره بی عدالتی ها بلکه در سراسر آن بتواند در برابر ظلم ها و فسادها بایستد

و با آن به مبارزه برخیزد و طعم شیرین و گوارای عدالت را به کام همه بشریت بچشاند

و مرهمی بر آلام و مصائب آدم (ع) تا خاتم (ص) و تا خود قائم (عج) باشد

و عقل پاک و عشق ناب را در جهان حاکم کند، چاره نهایی و واقعی است .

 

آری منجی آخر الزمان همو که کاخ ظلم و بی عدالتی را ویران خواهد کرد ،

همو که کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) را احیا خواهد نمود ،

همو که معرفت و اخلاق و علم را گسترش خواهد داد، هموکه با بدعت ها به مبارزه خواهد خواست ،

همو که عدالت را خواهد گسترد ، همو که زمین را آباد خواهد و همو که بین مردم عشق را حاکم خواهد کرد ...

 

آری خواهد آمد. خواهد آمد.

 

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور/  کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

منجی آخر الزمان که نام و نشانش با تمام خصوصیاتش در بیان مذهب تشیع به وضوح آمده است

و آمدنش با نشانه هایی همراه است که همه حق طلبان و همه مظلومان عالم را بشارتی باشد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد و بیدار باشی برای غافلان گردد.

مهدویت

بر خلاف گمان برخی، که باور به منجی را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته اند،

این باور ، اعتقادی سترگ است که ریشه در امید بخشی های پیامبران الهی (ع) و اندیشوران بزرگ تاریخ دارد.

 

برخی از نویسندگان معاصر از این باور با عنوان « فوتورسیم » ( Futunsm) یاد کرده و نوشته اند:

« فوتورسیم » یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی و مصلح جهانی

و بزرگ، از جمله مسائلی است که در اصول عقاید، جای مهمی را اشغال کرده است « فوتورسیم » عقیده ای است

که در کیش های آسمانی :

زوراستریانیسم (مذهب زردشت )

و جودائیسم (مذهب یهود)

و سه مذهب عمده مسیحیت : کاتولیک ، پروتستان ، ارتدوکس

و به طور کلی در میان مدعیان نبوت ، به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند .

(مصلح جهانی و مهدی موعود از دیدگاه اهل سنت ،ص۵۵)

 

براساس تحقیقات پژوهش گران، این عقیده در طول زندگی انسانها

پیوسته در میان همه ملت ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته ، و حتی اقوام گوناگون جهان چون

اسلاوها ، ژرمن ها، اسن ها وسلت ها نیز معتقدند که سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده ، بی عدالتی ها را از بین برده

، حکومت واحد جهانی تشکیل داده و در بین مردم براساس عدالت و انصاف داوری کند .

 

با مطالعه در کتاب های ادیان دیگر به خوبی روشن می شود که در همه آنها ،

سخن از مصلح و منجی در آخر الزمان مطرح شده است ، و همه ادیان، پیروان خود را به آمدن « او » بشارت داده

و گفته اند: با آمدن « او » ظلم و تباهی از بین می رود، مردم به سمت حقیقت و راستی هدایت شده و آن را پذیرامی شوند .

 

گفتنی است که هر دین و مذهبی چون خود را صاحب حق می داند ،

مصلح را نیز از بزرگان دین خود معرفی می کند . لذا در کتاب های خود نام ها و القاب مختلفی برای منجی ذکرکرده اند،

 

مثلاً در دین یهود ؛ سرورمیکائیلی ، عزیز، منحاس ، ماشیح ،

و در دین مسیحیت ؛ مهمید آخر ، مسیح ، پسر انسان ،

و در دین زرتشت ؛ سوشیانس،

و در مکتب هندوها؛ ویشنو ، منصور ، فرخنده ،

و در مکتب بودا ؛ مایتریا، بودای پنجم

و در دین اسلام : مهدی ، قائم (عج).

تکالیف بندگان نسبت به امام زمان

 

مقدمه

وظیفه ما در زمان غیبت مانند وظیفه در زمان حضور امام معصوم (ع) است. گرچه آن حضرت از نظر ما غایب است، اما به ما اشراف و آگاهی دارد و بر اعمال و رفتار ما ناظر است. بنابراین، تمام وظایفی که قرآن مجید و پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) برای یک فرد مسلمان تعیین و بیان فرموده اند:   در زمان غیبت نیز متوجه ما است که همه این وظایف را می توان در یک جمله خلاصه کرد و گفت بزرگ ترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت انتظار فرج است. ( کمال‏الدین، ج ۱، ص ۲۸۷، ح ۶، "عن أمیر المؤمنین (ع) قال، قال: رسول الله (ص) أفضل العباده انتظار الفرج.) و ظهور دولت جهانی حضرت مهدی (عج) است. اما با عنایت به این که انتظار فرج یک شعار نیست، بلکه یک فرهنگ است و مجموعه ای از وظایف و تکالیف است که باید عملی شود تا یک فرد، منتظر حقیقی مولا و امام خود باشد.   و ما در این بخش به تکالیفی که بندگان نسبت به امام زمان دارند اشاره می کنیم. در کتاب مکیال المکارم در فوائد دعا برای امام زمان که نوشته آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی است،ایشان ۸۰ تکلیف را برای منتظران امام زمان نوشته است. که هر مورد را با توضیحات مفصل و عالی بیان شده است. که بر هر منتظری واجب است به این کتاب رجوع کند و این تکالیف را بخواند و سعی کند که این تکالیف را عمل کند. اما ما در این قسمت بنا داریم که تیترهایی که در این کتاب عنوان شده است را بنویسیم و بعد هر عنوان را با شرایط و اقتضائات زمان منطبق کنیم و توضیحاتی در این باب دهیم.

پرسش و پاسخ مهدوی بخش اول

 

آیا ایجاد شک و شبهه در مسائل اعتقادی صحیح است؟

 

مسلّماً آنچه درابتدا به نظرمیرسد،این است که شک در دین،بد بوده ونشانه ی سیاهی قلب است،

زیرا هدف این است که انسان به یقین برسد.

ایمان بایستی توام با یقین باشد؛ولی شک وشبهه درجایی که دالان ومعبرخوبی برای رسیدن

به ایمان ویقین باشد،پسندیده است.

ایمان چیزی است که انسان بایدبه آن دسترسی پیداکند؛اما این ایمان از همان ابتدا در انسان

وجودندارد؛زیرا تا شک نکند،به یقین نمیرسد.

((قرآن))می خواهدکه دراعتقادات وراثتی انسان شک ایجادکند تا اورا به یقین برساند؛بنابراین میفرماید:

(اِوَ لَو کانَ آباوُهُم لایَعقِلونَ شَیئاً وَلا یَهتَدون)

آیا باست آنها تابع پدران باشند؛ در صورتی که آنها بی عقل ونادان بودند ) سوره بقره،آیه۱۷۰

 

شهیدمطهری میفرماید:

...اگراین تشکیکات وارد جامعه نشود،خطراست.اگروارد نشود،کم کم مردم آن حالت دینی شان رو به تحجّر،

ونه تحجّرکه رو به عفونت میرود.

درست مثل آب کاملاً صافی که آن را در حوض قرار میدهیم واگر مدتی بماند،میگندد.

اگردرمردم آرامشی باشدوبر معتقدات دینی ومذهبی آنها تازیانه ی شک نخورد،درآن صورت عوام پیشتازآن معتقدات

میشوند؛وقتی عوام پیشتاز بشوند،دائم از خودشان چیزی میسازند...

 

ولی برخی شک ها نوعی بیماری است،مانندوسوسه،شکّ کثیرالشّک در نماز،وضو وسایر عبادات وطهارت ونجاست.

 

این گونه شک ها وشبهه هانوعی بیماری ومرض است.زیادشک کردن نوعی بیماری است.

   

منبع:نویسنده ماجدناصرالزبیدی.مترجم مجید شمس آبادی.۵۰۰پرسش وپاسخ درحوزه مهدوی.ناشرموعودعصر(عج).چاپ اول۱۳۹۶.ص۱۱-۱۲

پرسش و پاسخ مهدوی بخش دوم

  ضرورت وجودامام زمان وموردقبول نبودن انکارامام زمان(آیاانکارامام زمان عقلانی است؟) ((باتوجه به آیه۷سوره رعدکه گفته میشود: وکسانی که کفرورزیدندمیگویند:چراازطرف پروردگارش نشانه ای(آشکاروبه دلخواه ما)بر او نازل نشده است؟ (ای پیامبر)توفقط بیم دهنده ای وبرای هرقومی راهنمایی است.)) باآنکه دیگرپیامبری مبعوث نمیشود،اماخداوندحجت خودرابرهمه مردم تمام میکندوهرگز زمین ازحجت خداخالی نمیماند. طبق این آیه،درعصرحاضرنیز مابایدامام یاهادی زنده داشته باشیم. امام صادق فرمود:منذر،رسول خداوهادی،امیرالمومنین وائمه بعداز وی هستند این یعنی درهرزمانی امامی هدایتگروروشنگرخواهدبود. به همان دلایلی که به پیامبرنیازداریم،به امام هم نیازداریم وما پیش ازاین درکتاب نبوت،دراین زمینه دلائلی رابیان کرده ایم که اینک آنهارا مرورمیکنیم: ۱.آیامیتوان قبول کردکه هدف ازآفرینش انسان،رشدوکمال وقرارگرفتن درمسیرخداباشد،ولی دراین میان،هادی وراهنمادرکارنباشد؟     ۲.آیامیتوان قبول کردکه انسان،عاشق رسیدن به مقام والای انسانی باشد،ولی درخارج چنین الگویی وجودنداشته باشد؟! مگرنه این است که برای هرنیازواحساس درونی،یک واقعیت خارجی وبیرونی وجودداردکه آن احساس را اشباع میکند؟ اگرما در درون،احساس تشنگی میکنیم ونیازبه آب داریم،برای رفع آن نیاز،آبی درخارج ازبدن وجوددارد. حال چگونه قبول کنیم که علاقه به کمال ورسیدن به قله سعادت درانسان وجود دارد،اماچیزی که پاسخگوی این نیازباشد،درخارج از ذهن پیدانمیشود؟   ۳.چگونه میتوان پذیرفت که میزبانی ازمردم دعوت کند،ولی نشانی منزلش راندهدیاراهنمایی نفرستد؟! به خصوص درمواردی که بدون راهنما،راه یابی ممکن نباشدودرمسیر،مواردی وجود داشته باشد که ممکن باشد مهمان را به بیراهه وانحراف ازمنزل میزبان بکشاند. دراینجابر میزبان لازم است تاراهنمایی بانام ونشانی روشن برای مهمان بفرستدتاهم راه رابه او نشان دهدوهم بابرخوردباموارد انحرافی،او را به مقصدبرساند   ۴.چگونه قبول کنیم که انسان در راه های ساده ومحسوس زندگی،نیازبه راهنمادارد،امادر پیمودن راه های سعادت و معنویت ورسیدن به رشدواقعی،که پیچیده ترهستندوعلم انسان درباره آنهاکم تر و وسوسه های شیطانی درآن بیشتراست،نیازبه راهنمانداشته باشد؟   ۵.مگرنه آنکه حیواناتی که زندگی دسته جمعی دارند،همچون زنبورعسل،برای خودملکه ای را به طورغریزی میپذیرند؟ درتاریخ سیاست هاوجنگ هاکدام موفقیتی راسراغ داریدکه نقش رهبروفرمانده درآن نادیده گرفته شده باشد؟ جامعه بدون امام یعنی هرج ومرج؛وکدام عقل ووجدان،آن را میپذیرد؟    

علاوه برمواردفوق،که میان نیازبه پیامبروامام،مشترک است،درخصوص نیازبه امام،دلایل دیگری نیزوجوددارد:

  برای پیاده شدن دستورات الهی وحفظ احکام،قدرت وحکومت لازم است وقدرت وحکومت به امام ورهبری لایق نیازدارد. خصوصا درصورتی که دسترسی به پیامبرامکان نداشته باشدوخاتمیت حضرت محمد(ص)راپذیرفته باشیم. مگرمیشودکه خدابرای مردم پیامبری بفرستدوآن پیامبر،باخون دل،احکام وقوانینی بیاوردوبعدهمه را رها کرده،ازدنیابرود؟ آیااین کارحکیمانه است؟ آیارهاکردن امت باآن حرص ودلسوزی که ازپیامبرسراغ داریم،سازگاراست؟ کسانی که میگویندپیامبر،مکتب وامتی رابنیان گذاری کردورفت؛حکمت خداوسوزپیامبررا چگونه توجیه میکنند؟ کدام مقام مسئول،اینگونه بی تفاوت مردم را رهامیکندکه پیامبرچنین کند؟ اساسادین ومکتب،یاهماهنگ باخواسته های درونی وحوادث خارجی وبه اصطلاح رشدآور ورشد دهنده وبه روزاست یافقط قوانینی مقطعی وخشک است که بامرور زمان به دست فراموشی سپرده میشودوبه اصطلاح،ایستاست.   اگردرکنارمکتب،امامی باشرایط ویژه باشد،مکتب ازنوع اول خواهدبود،وگرنه ازنوع دوم خواهدشد وبه همین دلیل امام رضا میفرماید: ((امامت ورهبری حق،زمام دین ومایه نظام بخشیدن به مسلمانان وصلاح امور دنیوی وعزت مومنین است...امامت،اساس اسلام رشدیافته است)) یعنی چیزی که بتواندهمه احتیاجات فردی واجتماعی ومادی ومعنوی انسان هاراتامین کند؛تنهاامامت است. امام رضاباتعبیر(الاسلام النامی)به ما می فهماندکه اسلام بدون امام،نموورشدی نداردودرمعرض کهنگی وزوال است. جامعه انسانی هرآن درمعرض حوادثی است که اگرحکم ودستورخداازطریق وحی یارهبری حق به انسان ها نرسد،مردم آرامش خودرا ازدست میدهندوهرکدام راهی را می پیمایندوهرج ومرج به وجودمی آید.

لذا در کنار مکتب، وجود امام و رهبر ضروری است. 

همانگونه که شنادراستخر،نیازبه مربی وناجی دارد،گذراز دریانیز نیازبه کشتی وناخدادارد؛چنان که امام فرمود:

  ((دنیا،دریای عمیق وپرتلاطم است))که به کشتی وکشتی بان نیازدارد. باکدام منطق وحکمت سازگاراست که خداوند،شناوران ناتوان ونا آشنارا در دریای پرخطر به حال خود رها کند؟ وهمانگونه که خداونددرکشورتن فرمانروایی به نام عقل قرارداده تا به وسیله آن،چشم وگوش وتمام اعضاازانحراف وخطاحفظ شوند،لازم است برای جامعه نیزامام وفرمانروایی قراردهدتامردم دچارتحیّ روانحراف وهرج ومرج نشوندوبه مقصدبرسند.     منبع مطالب:کتاب پرتوی ازآیه های مهدوی مولف:محسن قرائتی به کوشش:حسن ملائی ناشر:انتشارات بنیادفرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) نوبت چاپ:اول/زمستان۱۳۹۲

پرسش و پاسخ مهدوی بخش سوم

 

وظیفه ی ما دربرابر شبهات چیست؟

 

برخی معتقدندانسان در هر سن ومعلوماتی که باشد،بی هیچ قیدوشرطی میتواند به هرسخنی گوش فرا دهد.

اینان به آیه ی شریفه:((فَبَشِّرالَّذینَ یَستَمِعونَ القَولَ فَیَتَّبِعونَ احسَنَه))تمسک می جویند؛

 

در صورتی که آیه ی شریفه در مورد اندیشمندان وصاحب نظرانی است که قدرت وتوان تشخیص(قول احسن)را دارند

ونه هرکسی،در هر سن وسال وسطحی از معلومات می تواند این چنین باشد؛چنان که در ادامه ی آیه ی شریفه میفرماید:

 

((اُولئک الَّذینَ هَداهُمُ اللهُ وُ اولئِکَ اُولُوا الاَلباب))

آنان کسانی اندکه خدا هدایتشان کرده وآنان خردمندان وصاحبان مغز و عقلند))سوره مزمر،۱۸

بنابراین تا وقتی انسان اعتقادهایش را از منابع موثَّق ومعتبر،حکم نکرده است وقدرت پاسخ گویی به شبهات را ندارد،نباید دراین وادی قدم بگذار.

انسان باید زمان شناس باشد،برای حال وآینده اش برنامه ریزی کند؛

نه اینکه بنشیند وهنگامی که با شبهات بنیان کن وتبلیغات مسموم روبه روشد،به فکرچاره ای بیُفتَد؛

 

بلکه مانند واکسنی که برای پیشگیری امراض کودکان تزریق می کنند

ما نیز بایستی با طرح شبهات وجواب آنها به طور فشرده،اطلاعی از آنها داشته باشیم

تا هنگام مواجهه با مخالفان،خود را نباخته وتوان جواب گویی را داشته باشیم.

امام صادق(ع)فرمودند:

کسی که زمان شناس است،شبهات براو هجوم نخواهد آورد.

دراین باره امام علی(ع)هم فرمودند:

هرکسی که روزگار خود را شناخته و زمان شناس باشد،از آمادگی غافل نخواهدشد.

   

منبع:نویسنده ماجدناصرالزبیدی.مترجم مجید شمس آبادی.۵۰۰پرسش وپاسخ درحوزه مهدوی.ناشرموعودعصر(عج).چاپ اول۱۳۹۶.ص۱۳-۱۴

تکالیف بندگان نسبت به امام زمان بخش یک

   

تحصیل شناخت صفات و آداب و ویژگی های آن حضرت:

 

متاسفانه در جامعه ای که ما زندگی می کنیم باید به قطع بگوییم که غریب تر از امام حسین(ع)، امام زمان(عج) هستند.

همه ما به غربت امام زمان اعتراف می کنیم و درمجالس های مذهبی، بسیار غصه این موضوع را می خوریم،

اما وقتی از مجلس یا هیئت و یا هر جایی که از امام زمان یاد می کنیم، بیرون می آییم انگار فراموشی کامل گرفته ایم

و همه غربت و تنهایی های حضرت مهدی (عج) را فراموش می کنیم.

شاید تعدادی انگشت شمار، کمی متاثر شوند و تا مدتی غصه این غربت و تنهایی و ... را بخورند.

 

ولی بعد از مدتی بازهم فراموش می کنند و درگیر مسائل فردی و اجتماعی خود می شوند. متاسفانه هر چقدر زمان می گذرد، با وجود پیشرفت علم و تکنولوژی

و وسایلی که کلی اطلاعات را می توان در آن ذخیره کرد

 

مردم بیشتر از امام زمان و صفات ویژگی هایشان دور می شوند. وقتی می شود در یک نرم افزار هزاران کتاب را سیو کرد و با یک برنامه جستجو،

به هر مطلبی که نیاز است دسترسی پیدا کرد،

و اطلاعات و معرفت و شناخت خود را نسبت به امام زمان افزایش دهیم،

چه می شود وقتی که به جامعه رجوع می کنیم و از

امام زمان سوال می کنیم، میبینیم مردم اطلاعاتی کم و دست و پا شکسته درباره امام زمان دارند.

( ما با افرادی خاص که به صورت تخصصی به مسائل امام زمان می پردازند کاری نداریم.

مخاطب صحبت و نوشته هایمان عمومجامعه هستند که ادعای منتظر بودن را دارند.)

   

اگر در یک مهمانی خانوادگی که اکثریت آنها مذهبی هستند بنشینیم و چند شبهه مهدوی را بیان کنیم،

هیچکس نمی تواند جوابی کامل و جامع بدهد و بتواند فرد سوال کننده را راضی کند،

بلکه گاهی هم پیش می آید که افرادی آن شبهه را تایید می کنند

و مهر صحت بر آن شبهه می گذارند.

 

چه اتفاقی افتاده است؟؟ که وقتی در مدارس و دانشگاه ها حضور پیدا می کنیم و با دانش آموزان و دانشجویان مذهبی هم کلام می شویم

مخصوصاً دانش آموزان اطلاعاتی بسیار کم درباره حضرت مهدی دارند؟

 

وقتی کمی تحقیق می کنیم و علت را جستجو می کنیم. به خانواده ها و علوم مدارس بر می گردیم.

 

١.خانواده ها:

دانش آموزان می گویند که خانواده هایشان اجازه نمی دهند در این مسائل ورود پیدا کنند.

دانش آموزان در دبیرستان دوره دوم که تازه به یک رشد عقلی رسیدند مواجه می شوند با دروس کنکور و

خانواده ها چون کنکور مهمترین اصل برایشان است، اجازه به دانش آموزان نمی دهند.

و حتی اجازه نمی دهند زمانی را برای کسب معارف و علوم مهدوی بگذارند.

 

و این اجازه ندادن خانواده ها راه را برای دانش آموزانی که حتی مشتاق هستند می بندد. به خاطر ارتباط گسترده ای که با دانش آموزان و دانشجویان دارم

این را یک ضعف بزرگ می بینم که همین عدم اجازه ها، دانش آموزان را از دین دور می کنند

و وقتی ورود به دانشگاه پیدا می کنند درگیر مسائل و شرایطی جدید می شوند که

دیگر زمانی را برای فکر کردن برای شناخت امام زمان پیدا نمی کنند.

 

بعضی از تشکل ها دانش آموزی و دانشجویی وجود دارد ولی باید بدانیم این تشکل ها نسبت به

کل جامعه بسیار کمرنگ هستند. و راه را برای رسیدن به امام زمان کند و کمرنگ می کند.

و همین روند باعث می شود که کم کم اطلاعات و علم مردم

نسبت به امام زمان کمرنگ و حتی بی رنگ شود و همین دختران و پسران وقتی ازدواج می کنند

با همین اطلاعات کم فرزند دار می شوند و معرفتی را نسبت به حضرت مهدی(عج) ندارند

که بخواهند به کودکان خود انتقال دهند.

 

و بعضی از خانوادهای مذهبی هستند،که متاسفانه زمانی را برای شناخت و معرفت امام زمان برای فرزندانشان نمی گذارند.

و یا اگر قصد دارند که علوم دینی و مهدوی را به فرزندانشان بگویند با تعصب های غلط منتقل می کنند،که باعث

دل زدگی فرزندان نسبت به دین و امام زمان می شود.

 

و این دل زدگی نسبت به دین اثرات بسیار مخربی را برای آن فرزند و در سن بالاتر برای جامعه به ارمغان می آورد.

که قطعا ارمغانی تلخ و خطرناک است. که متاسفانه با این معظل در جامعه درگیر هستیم.

   

٢.علوم مدرسه و دانشگاه:

 

متاسفانه دانش آموزان از ابتدایی تا زمانی که از مدرسه و دانشگاه فارق التحصیل می شوند

 

علمی به نام مهدویت ندارند که بشود از طریق آن شناخت و معرفتی نسبت به امام زمان پیدا کنند.

کتاب های دینی مدارس و دانشگاه ها هم بخش بسیار کوچکی را به مبحث امام زمان پرداخته اند.

 

که متاسفانه مطالب هم تکراری و یا اینکه یک موضوع را بسط داده اند.

اما به هیچ عنوان به صورت تخصصی به بحث مهدویت نپرداخته اند.

و دروس دینی هم به خاطر محتوا و گاهی اوقات آموزش نادرست باعث دین زدگی شده است. که این هم یک ضعف بسیار بزرگ است.

 

اگر ما به قرآن رجوع کنیم متوجه خواهیم شد که که نود درصد آیات

درباره توحید و معاد و نبوت و امامت است.که کمتر به حجاب و نماز و غیر اشاره شده است،

چون هر انسان و بنده ای باید توحید و معاد و نبوت و امامتش قوی شود

و به تبع آن فرد هم نماز می خواند و هم احکام را رعایت می کند.

 

اما در مدارس ما به جای تاکید به نکات اصلی فقط به نماز و حجاب و روزه و ... تاکید می شود.

که این هم ضعفی بسیار بزرگ است. این را باید بدانیم که متاسفانه جامعه و خانواده هیچ تلاشی را نمی کنند

که بخواهند علوم مهدوی را به جامعه و فرزندان خود منتقل کنند، که همین کوتاهی باعث شده

که ما نتایج و اثرات منفی این کوتاهی را به خوبی در سطوح مختلف جامعه می بینیم.

پس شناخت و معرفت حضرت مهدی(عج) بر همگان واجب است.

پرسش وپاسخ مهدوی بخش پنجم

ضرورت برپایی حکومت عدل جهانی از راه فطرت،چگونه قابل تبیین است؟

  ایمان به حتمیّت منجی عالم در فکر عموم انسان ها وجود دارد،منشاء این فکر،یک رشته اصول قوی ومتین است که از سرشت و فطرت اصیل انسانی سرچشمه گرفته است؛   زیرا بشر فطرتاً طالب رسیدن به کمال،در تمام زمینه های مربوط به خود بوده و او می داند که این کمال، تنها در سایه ی حکومت عدل توحیدی تحقّق می یابد.   شهید صدر(ره) می فرماید: اعتقاد به مهدی(عج)تنها نشانه ی یک باور اسلامی با رنگ خاصّ دینی نیست؛بلکه افزون بر آن، عنوانی است بر خواسته ها و آرزوهای همه ی انسان ها با کیش ها و مذاهب گوناگون و نیز باز ده الهام فطری مردم است که با همه ی اختلاف هایشان در عقیده و مذهب،دریافته اند که برای انسانیّت در روی زمین، روز موعودی خواهد بود که با فرا رسیدن آن، هدف نهایی و مقصد بزرگ رسالت های آسمانی تحقّق می یابد...   برهان فطرت را با بیان های مختلف میتوان تبیین نمود:  

بیان اول

  الف)انسان در درون خود،میل به حکومت عدل جهانی توحیدی را احساس می کند؛   ب)این حکومت باید موجود شود؛زیرا میل وکشش درونی از امور ذات الاضافه است که بدون مضاف الیه امکان پذیر نیست؛   ج)مصداق کامل آن حکومت عدل حضرت مهدی(عج)است. در نتیجه،حکومت عدل جهانی ضرورت دارد.  

بیان دوم

  الف)انسان با قطع امید از وضعیت موجود جهان،احساس نوعی امید به حکومتی برتر دارد؛   ب)وجود چنین امیدی،دلیل بر تحقق آن در عالم خواهد بود. در نتیجه،حکومت عدل جهانی ضرورت دارد.  

بیان سوم

  الف)انسان فطرتاً از ظلم متنفر است؛   ب)انسان طبیعتاً،نابودی آنچه را که از آن متنفر است،می خواهد؛   ج)بشر،خود به تنهایی قادر بر این عمل نیست. درنتیجه برپایی حکومتی که در آن،اثری از ظلم نباشد،ضرورت دارد.   منبع:نویسنده ماجدناصرالزبیدی.مترجم مجید شمس آبادی.۵۰۰پرسش وپاسخ درحوزه مهدوی.ناشرموعودعصر(عج).چاپ اول۱۳۹۶.ص۲۳-۲۴