ابا طالح
ابا صالح ...
ابا صالح دلــــم سامان نـــدارد / مگر هجر تــو را پایـــان نـــدارد
ابا صالـــح بیـــا دردم دوا کــن / مرا از دیدنـــت حاجــت روا کن
ابا صالح مـــرا با روسیــــاهی / به خود راهم بده با یک نگاهی
ابا صالح فقیــــرم من فقیـــرم / بده دستی که دامانت بگیـــرم
ابا صالح تو خوبی مـن بدم بــد / مرا از درگهــــت ردم مکــن رد
اباصالح چه خوش زیبنده باشد / کـه تو لعل لبت پر خنـده باشد
ابا صالح عزیـــــز آل یاسیـــــن / بیا درجمع ما یک لحظه بنشین
شعر مهدوی (مجنون شدم)
مجنون شدم...
مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمیکنم
حق میدهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا
