دلنوشته مهدوی (یا صاحب الزمان دوستت دارم)

مینویسم برای تو، یا صاحب الزمان...

(دوستت دارم)

‏نمی دانم...

حال خود را نمی دانم

آیا من صادقانه دوستت دارم؟؟؟

یا همچون دیگران برای خودم تو را می خواهم...؟

نمی دانم...

در این زمانه و با این اتفاقات عجیب

چرا حال و هوای دلم اینطور شده است...؟

وقتی با تمام وجودم به تو به فکر می کنم

می بینم تو را می خواهم

و تو را تمام تمنا و آرزوی خود خود می بینم...

 

یا صاحب الزمانتو انتهای هدف من هستی...

اگر نمی خواستمت

کهِ آرزو نداشتم که برای وصالت جانم را فدا کنم...

پس چرا حال دلم خراب است...

آری

من با تمام وجودم خالصانه با تو نبودم

و اعمالم این حقیقت را نشان می داد

ولی وقتی در درون خود سیر می کنم

در انتهای وجودم

این حس زیبا را لمس می کنم

که دوستت دارم...

یا مولانا یا صاحب الزمان ادرکنی و لاتهلکنی

فرمایشات امام زمان نامه ی دوم

 

استدلال امام قائم(عج) جهت اثبات امامتش برای محمد بن ابراهیم بن مهزیار

از محمد بن ابراهیم بن مهزیار نقل شده است که ایشان با شک و تردید در مورد امام عصر عج وارد عراق شد.

نامه ای از سوی امام زمان عج به دست مهزیار رسید که چنین است:

انچه را که از شیعیان ما در منطقه خودتان حکایت کرده بودی، خواندم. در جواب به آنها بگو:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

آیا نشنیده اید که خداوند عزوجل می فرماید:

" ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا و رسول او و والیان امرتان اطاعت کنید. "

   

آیا خداوند خداوند به مساله موقتی امر کرده است یا اینکه به چیزی که تا روز قیامت خواهد بود؟

آیا نمی بینید که خداوند از زمان آدم تا پدرم پیوسته مراکزی را

برای مراجعع و نشانه هایی را برای هدایت قرار داده است؟

 

هر گاه که نشانه ای ناپدید می شد، نشانه ای دیگر آشکار می شد و

زمانی که ستاره ای افول می کرد، ستاره ای دیگر طلوع می کرد.

زمانی که پدرم وفات کرد، گمان کردید که خداوند سبب و واسطه میان خودش و خلق را برداشته است.

 

ابداً چنین نیست و تا روز قیامت نیز چنین نخواهد بود و خداوند

پیوسته اولیای خود را آشکار خواهد کرد، اگر چه عده ای از آنان ناراحت شوند.

ای محمد بن ابراهیم! در آنچه که به آن اقدام کرده ای، دچار شک و تردید نشو؛

زیرا خداوند زمین را خالی از حجت نخواهد گذاشت.

   

آیا پدرت قبل از وفاتش به تو نگفت که فوری کسی را حاضر کن تا دینارهایی را که نزد من است

و خمس هستند از من قرض بگیرد تا صاحب عصر بدهد؟

 

زمانی که آمدن آن شخص دیر شد و پدرت ترسید که بمیرد. به تو گفت:

 

آنها را خودت به عنوان قرض بردار و کیسه بزرگی را خارج کرد و سه کیسه نیز

در مقایل شتو قرار داشت که در آنها دینارهایی با ارزش های مختلف قرار داشتند.

 

تو نیز آنها را از او به رسم امانت گرفتی و پدرت با مهرش آن را مهر کرد و به تو نیز گفت آنها را (سه کیسه دیگر را) با مهر من مهر کن.

اگر زنده ماندم ، که هیچ و اگر مردم اولاً برای خودت از خدا بترس و

ثانیاً به خاطر من از خدا بترس و مرا نزد خداوند از حقوق الهی خالص کن تا حقی به گردنم باقی نماند.

آن طور باش که من به تو گمان نیکو دارم.

   

خداوند تو را مشمول رحمت خود بکند!دینارهایی را که از مال ما برداشه ای، سر جایش برگردان که تعداد آنها بیش از ده دینار است.

زمان ما بدترین زمان هاست. خداوند ما را کفایت می کند و بهترین وکیل است.

   

(منبع: نامه ها و فرمایشات امام زمان در عصر غیبت، امیر سعید سعیدی،انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ دوم ١٣٩٠، ص ٢٣ الی ٢۵)

ابا صالح ...

ابا صالح دلــــم سامان نـــدارد /   مگر هجر تــو را پایـــان نـــدارد

ابا صالـــح بیـــا دردم دوا کــن /  مرا از دیدنـــت حاجــت روا کن

ابا صالح مـــرا با روسیــــاهی /  به خود راهم بده با یک نگاهی

ابا صالح فقیــــرم من فقیـــرم /  بده دستی که دامانت بگیـــرم

ابا صالح تو خوبی مـن بدم بــد /  مرا از درگهــــت ردم مکــن رد

اباصالح چه خوش زیبنده باشد /  کـه تو لعل لبت پر خنـده باشد

ابا صالح عزیـــــز آل یاسیـــــن /  بیا درجمع ما یک لحظه بنشین

داستان مهدوی(قلب قرمز)

  اون شب از زمین و زمان دلم گرفته بود فضای خونه خیلی سنگین بود، دیگه نمی کشیدم، غرور داشتم تا به حال فکر کنم یکی دوبار مامان بابام اشکام رو دیده بودن نگه داشتم خودمو، اشکای مامانمو می دیدم و بغضمو که درست مثل هسته ای تو گلویم بود قورت می دادم. شب شد مثل هزاران شب دیگه رو تختم دراز کشیده بودم و فکر کردم. تا اون موقع همدمم امام رضا بود. اشک هام سرازیر شد یه گروه زدم خودم و خودم توش شروع کردم به گلایه از خدا و امام رضا گفتم:   خدایا بنده، خودتم به خودت قسم بدم فایده نداره کاری نمی کنی، گفتم: قلبم نمیکشه، گفتم: امام رضا اگه مامان، بابام، داداشم چیزیشون شد تو که عمرم بودی دیگه نمی شناسم، گفتم: نمیخوام زندگی کنم ولی از زندگی نکردن هم میترسم. بی صدا هق هق کردم. تبدیل به زجه شده بود گفتم: امام رضا معجزه می خوام میشه نشونم بدی گفتم: میشه حرف بزنی؟

میشه یه چیزی بگی؟ گفتم: می شنوی حرفامو؟

  اشکام تمومی نداشت، تو اون موقع شب ساعت ۱۰:۱۳ دقیقه بود که داشتم ناامید می شدم پیام اومد برام واتساپ یکی از دوستام بود فیلم داده بود. از این فیلما زیاد می داد حال نداشتم باز کنم ببینم چیه یا جوک بود یا از این فیلم بی خود که جنبه تفریحی داره. می خواستم خودمو یکم از این حال و هوا دور کنم فیلمو باز کردم. باورم نمی شد هق هق هام صد برابر شده بود فیلم در مورد امام زمان بود در مورد دعای آل یس داشت توضیح می داد که حتی موقع دعا و... امام زمان می بینه مارو حواسش به ما هست همین که اسم امام زمان اومده بود برام کافی بود،   انگار نمی شنیدم دیگه چی می گفت فقط به این فکر می کردم که مگه میشه معجزه کرده باشد؟ بهم فهموند که خانوادمو خودش نگه می داره، خودش مثل یه کوه پشتمه ساعت ۱۰:۱۹ دقیقه اومدم تو همون گروهیکه زده بودم تا خودم رو خالی کنم گفتم: که معجزه شد بازم گله و شکایت می کردم ولی اشکام خشک شدن انگار خود آقا امام زمان و خانم حضرت زهرا پاکشون کرده بود.   انگار سرم رو روی چادرشون گذاشته بودم. کلی صحبت کردم از غصه هام گفتم از غم هایی که سالها به دوش کشیده بودم از همون غم هایی که از بچگی هرجا ضریح میدیدم دعا میکردم ولی هنوز بهشون نرسیدم از صلاح و قسمت صحبت کردم و هزاران خواسته ای که بی صدا توی من مونده انگار از خستگی دنبال نشونه ها می گشتم نشونه هایی که هممون میبینیم ولی چشم هامون رو بستیم نشونه هایی که شاید خیلی ها همینش هم نمی بینن اون شب همه نشونه ها برام ملموس بود لمسشون میکردم... از اون روز برگه های کوچیکی برداشتم و روش فقط یه قلب قرمز کشیدم   و یه نقطه زیرش که فقط خودم بفهمم چیه نشونه ام بود یادم نیست از کجا شنیده بودم ولی اونارو جاهای مختلف خونه گذاشتم   که هروقت دیدمشون بگم خداروشکر از اون روز از وقتی شب می خوابیدم و صبح چشم هام رو باز می کردم دنبال نشونه بودم   درست مثل کوری که بعد از سالها میتونه ببینه دنیا قشنگ تر شد طبیعت زیبا تر عشق ها واقعی تر و زندگی شیرین تر....

دلنوشته برای امام زمان

مدت هاست کسی را دارم...

مدت هاست مدت هاست که انسان های بی رحم این کره خاکی، قلبم را به درد اورده اند مدت هاست که تک تکشان درسی بهم داده اند که سالها فراموش نخواهم کرد مدت هاست که هر کدام گوشه و کنار این شهر بزرگ لگدی بهم زدند و رهایم کردند اما... اما مدت هاست که کسی دارم که به جای تمامشان مرا در اغوش گرفته مرا می خواهد، مرا برای خودم می خواهد

دلم میخواست به او می گفتم امام خوبم، همین بودن را از من بگیر و به همه کسانی که انسانیت پاک، فراموششان شده بده تا کمی کمی رنگ و بوی بودن را حس کنند آن وقت تمام شهر ... پر می شود از بودن ادم هایی که هستند برای همیشه با تمام مهر و محبت با تمام انسانیت با تمام عشق...

 به قلم: عارفه دارائی

دلنوشته مهدوی

(به امید آن روز)

 

تو می آیی و روی هر درخت پر شکوه لانه ای از امیدبرای کبوتران غریب خواهی ساخت.

صدای تو، بغض فضا را می شکافد. فضای مه آلودی که قلب چکاوکها را از هر شاخه درختش آویزان کرده اند.

تو با دستهایت بر قلبهای شقایق ها رنگ سبز امید خواهی زد و با رنگ پر معنای دریا خواهی نوشت: " به نام خدای امیدها"! تو می آیی در حالی که دستهایت پر از گلهای نرگس است.

تو دل سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابی می کنی و کعبه عشق را در آنها بنا خواهی کرد.

دست نوازش بر سر میخک هایی خواهی کشید که باد کمرشان را خم کرده است. تو حتی بر قلب کاکتوسها هم رنگ مهربانی خواهی زد.

تو می آیی و با آمدنت خون طراوت و زندگی در رگهای صبح جریان پیدا خواهد کرد... تو می آیی ای پسر فاطمه ، یوسف زهرا یا مهدی. به امید آن روز!

دلنوشته مهدوی ( اما شما میبینی)

 

گاهـــی کارا بدجوری به هم گره میخوره... از اون گره های کور که نه با دست باز میشه و نه با دندون از اون گره ها که ما قدرت باز کردنش رو نداریم.

این جاست که حواسمون یکم جمع میشه...چی کار کردم که گره افتاده؟ این موقع است که به زمین و زمان چنگ میندازیم تا یکی کمکمون کنه تا ما رو از شــرّ این گره نجات بده.

از همه کمک میخواییم ... اگه یکم آدم دینداری باشیم توسل میکنیم و همه رو واسطه قرار میدیم بلکه گره باز بشه... اما بعضی گره ها... !

گاهی این گره ها یه امتحانه...یه امتحان بزرگ که ببینن تو چند مرده حلاجی؟ توی حرف زدن که همه خوبن...اما کسی که توی شرایط قرار بگیره و دلسرد نشه،خسته نشه کـــَـمه!!!

گاهی هم بر میگرده به نیت هامون " الاعمالُ بالنیّات " ... یعنی کارامون با نیت خالصانه نبوده... آقا جان نمی دونم " گیـــر" این گره های کور شده زندگی ما کجاست... امـــا شما قطعا آگاهی دارید.کمکمون کنید.

ما جز شمـــا کسی رو نداریم...درسته کارامون قلبتون رو میشکنه. درسته هــِی عهد می بندیم و میزنیم زیرش. اما مادر و پدر حتـــی اون بچه ی بدشون رو هم دوست دارن.

شما هم مـــا رو دوست دارید؟ میشه کمکمــون کنید؟!!

قلم کم آورد...

 

دست بـﮧ قلم بردم تا برایتان حرف ها بزنم

اما نشد ...

خواستم از "دردم" بگویم

دیدم دردِ شما ، خودِ (( من )) م ...

خواستم از "بـﮯ کسـﮯ" ام حرف بزنم

دیدم 「تنها」 تر از شما در عالم نیست

خواستم بگویم "دلم از روزگار گرفتـﮧ"

دیدم خودم در 「خون بـﮧ دل」 کردنِ شما کم نگذاشتـﮧ ام ...

قلم کم آورد ...

بـﮧ راستـﮯ کـﮧ وسعت (( مظلومیت )) شما قابل اندازه گیرے نیست

شعر مهدوی

 

ادا در می اوریم

دل بیقرار نیست

"ادا در می آوریم"

چشم انتظار نیست

"ادا در می آوریم"

بر لب دعای ندبه...

و دل غرق شهوت است

این انتظار نیست

"ادا در می آوریم"

آقا محب واقعی ات در میان ما

یک از هزار نیست

"ادا در می آوریم"

آقای مهربانم سلام...!

مدتی می‌شود که بهانه‌های مختلف، پنجره ی روشنی را بر من بسته است... مثل همه ی اهل زمانه‌ام! آخر مردمان زمانه ی ما، به بهانه ی زندگی پر ز نور، در تاریکی سر می‌کنند... به بهانه ی چیدن گلی، به بوستان نقاشی شده ی تابلوی کاغذی چشم می‌دوزند... به بهانه ی سیرابی، سراب‌ها از پس هم می‌گذرانند... و به بهانه ی انتظارت، بر پشت دیوار غیبت تکیه می‌زنند... و... بهانه پشت بهانه...

گویی کسی نیست تا برخیزد و بی‌بهانه، سنگی از این دیوار غیبت برچیند...!