آیا بشر احتیاج به امداد غیبی دارد؟

  برخی معتقدند که بشر با پیشرفت علمی وتکنیک وتمدنی که در ظاهر پیدا کرده احتیاج به امدادهای غیبی ندارد. ولی جواب این است که: منشا انحرافات بشر تنها نادانی نیست تا با پیشرفت علم وتکنیک، انحرافات برطرف شود، بلکه عوامل دیگری نیز منشا انحرافات بشر است که نه تنها در بشر امروزی باقی مانده بلکه بیشتر نیز شده است. این عوامل عبارتند از: غرایز وتمایلات مهار نشده، شهوت وغضب، افزون طلبی، جاه طلبی، لذت طلبی وبالاخره نفس پرستی ونفع پرستی که همه اینها در بشر امروز موجود است. علم در امروز به صورت بزرگ ترین دشمن بشر در آمده است. علم گرچه چراغ روشنایی است ولی استفاده از ان بستگی به موارد استعمال ان دارد.   علم ابزاری برای هدف است نه تشخیص دهنده هدف. ویل دورانت می گوید: (ما از نظر ماشین توانگر شده ایم واز نظر مقاصد فقیر). انسان عصر علم با انسان ما قبل این عصر در اینکه اسیر وبنده خشم وشهوت خویش است هیچ فرقی نکرده است. علم نتوانسته است ازادی از هوای نفس را به او بدهد. علم نتوانسته است ماهیت هیتلرها را تغییر دهد، بلکه علم دست انها را درازتر کرده و شمشیر را تبدیل به بمب اتم کرده است. راسل می گوید: (زمان حاضر زمانی است که در ان حسّ حیرت توام با ضعف وناتوانی همه را فرا گرفته است. می بینیم به طرف جنگی پیش می رویم که تقریبا هیچ کس خواهان ان نیست. جنگی که همه می دانیم قسمت اعظم نوع بشر را به دیار نیستی خواهد فرستاد...). اگر انسان بر اساس علل مادّی وظاهری قضاوت کند پی می برد که این بدبینی ها بجاست، فقط یک ایمان معنوی وایمان به امدادهای غیبی لازم است که این بدبینی ها را زایل وتبدیل به خوش بینی کند ومعتقد باشد که سعادت بشریت، رفاه وکمال او، زندگی انسانی ومقرون به عدل وازادی وامن وخوشی بشر در اینده است وانتظار بشر را می کشد.   اری شخص تربیت شده در مکتب الهی می گوید: ممکن نیست که جهان به دست چند نفر دیوانه ویران شود. او می گوید: درست است که جهان بر سر پیچ خطر قرار گرفته است، ولی خداوند همان طور که در گذشته - البته در شعاع کمتری - این معجزه را نشان داده و بر سر پیچ خطر، بشر را یاری کرده واز آستین غیب، مصلح ومنجی رسانده است، در این شرایط نیز چنان خواهد کرد که عقل ها در حیرت فرو رود...   شهید مطهری (رحمه الله) می فرماید: (... این اندیشه، بیش از هر چیز، مشتمل بر عنصر خوش بینی نسبت به جریان کلّی نظام طبیعت وسیر تکاملی تاریخ واطمینان به اینده وطرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار بشریت است...).   منبع : ۵۰۰ پرسش و پاسخ مهدوی، ماجد ناصر الزبیدی، مترجم مجید شمس آبادی، نشر موعود عصر، ص۲۹ الی ۳۱

چرا در عصر انبیای گذشته حکومت عدل جهانی تحقق نیافته است؟

این سؤال گاهی به طریق دیگری نیز مطرح می شود

که چرا حکومت عدل جهانی در پایان تاریخ واخر الزمان اجرا می گردد؟ آیا این امر اتفاقی است یا اینکه وجه ودلیلی دارد؟

   

می گوییم: تکامل فرد ودر نتیجه ایجاد مجتمع کامل ونیز دولت وحکومت عدل

در جامعه با دو عامل اساسی تحقق پذیر است:

 

۱٫عامل خارجی: به این معنا که هر فرد از افراد جامعه، معنای عدل وکمالی را که هدف خلقت

در اوست بداند ونیز راهی را برای رسیدن به ان بیابد، واز انجا که فهم بشر قاصر

از درک این امور است لذا بشر در طول تاریخ محتاج به انبیا برای هدایت ورسیدن

به اهداف خود بوده است.

 

۲٫عامل داخلی: که همان شعور بشر به این مسئولیت وهدف بزرگ است.

لذا برای رسیدن به هدف، تحقق این عامل داخلی در وجود انسان لازم است. این شعور به مسئولیت تحقق نمی یابد مگر به اینکه:

 

الف. عقل، اهمیت اطاعت خداوند وخضوع وخشوع نسبت به او را درک کند. ب. بداند که اطاعت خدا ضامن حقیقی برای سعادت خود

وجامعه وایجاد عدل مطلق در جامعه خواهد بود.

ج. حقیقت عدل وقسط واثار وبرکات ان را بداند.

این عامل داخلی با انواعش از چند طریق قابل پیاده شدن است:

۱.اینکه این ایمان واخلاص در افراد جامعه به صورت معجزه تحقق یابد. این احتمال با قانون معجزات منافات دارد، زیرا معجزه طریق انحصاری است،

در حالی که برای رسیدن به نتیجه وهدف راه های دیگر غیر از طریق معجزه وجود دارد.

ونیز با اختیار انسان - که کمال او در گرو ان است - منافات دارد.

 

۲.بشر بدون جبر وبا تجربه وارشاد به سطحی عالی از فهم وشعور برسد

تا بتواند ان هدف عالی را با رهبری الهی پیاده کند.

با ملاحظه حالات وخصوصیات بشر پی می بریم که هنوز انسان به ان

سطح عالی از فهم وشعور برای رسیدن به این هدف کامل نرسیده است،

زیرا بشر از ابتدای خلقت، دو شرط اساسی از شرایط تطبیق عدل کامل را نداشته است:

 

الف. شناخت عدل به صورت کامل.

ب. امادگی برای فداکاری در راه تطبیق وپیاده کردن عدالت بعد از شناخت ان.

اگر بر فرض، بشر شرط اوّل را دارا باشد، هنوز امادگی کامل برای شرط دوّم را پیدا نکرده است.

ولذا حتی در عصر صحابه رسول اکرم که ان را بهترین عصر می دانند

ان حضرت مشکلاتی با صحابه در زمینه فداکاری انان در راه اسلام داشته است.

 

خداوند متعال در اعتراض به جماعتی از صحابه می فرماید:

"یا ایهَا الَّذِینَ امَنُوا ما لَکُمْ اذا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبِیلِ الله

اثّاقَلْتُمْ الَی الارْضِ ارَضِیتُمْ بِالحَیاهِ الدُّنْیا مِنَ الاخِرَهِ فَما مَتاعُ

الحَیاهِ الدُّنْیا فِی الاخِرَهِ الّا قَلِیلٌ"؛

 

"ای کسانی که ایمان اورده اید! چرا هنگامی که به شما گفته می شود:

به سوی جهاد در راه خدا حرکت کنید بر زمین سنگینی می کنید (وسستی به خرج می دهید)؟!

آیا به زندگی دنیا به جای اخرت راضی شده اید؟! با اینکه متاع زندگی دنیا، در برابر اخرت، جز اندکی نیست." حال به این نتیجه می رسیم که بشر تاکنون به شروط اساسی برای تشکیل

حکومت جهانی دست نیافته وزمینه را برای ظهور فراهم نساخته است.

 

سید رضا صدر (رحمه الله) می گوید:

"روزی خواهد رسید که بشر قابلیت پیدا کند که دادگستری توانا وبینا بر

او حکومت کند وقابلیت پیدا کردن بشر برای چنین حکومت عبارت است از تکامل او.

 

بشر تکامل نیافته شایستگی ولیاقت حکومت عدل را ندارد وآن را نمی پذیرد،

واگر با جبر وزور بر او تحمیل شود نقض غرض خواهد بود. جبر وزور ظلم است

وظلم نردبان عدل نخواهد بود.

عدلی که به وسیله ظلم برقرار شود عدل نیست، هر چند نام عدل بر آن گذارند.

بشر تکامل نیافته حاکم عدل را نمی پسندد ودوست می دارد که او برکنار شود.

 

حضرت علی (ع) می فرماید: "این مردم از من ملول شده اند ومن هم از انها ملول هستم)،

سپس در حقّ انها نفرینی کرده، فرمود: (خدآیا مرا از اینها بگیر).

حکومت عدل بایستی با رضایت خلق برقرار شود، وآن وقتی است که

بشر خواستار ان باشد. بشر وقتی خواستار حکومت عدل می شود

که خوی حیوانی تحت فرمان خوی انسانی او قرار گیرد."

 

در روایات نیز به جهتی دیگر اشاره شده است:

امام باقر (ع) فرمود:

"دولتنا اخر الدول ولن یبقی اهل البیت لهم دوله الّا ملکوا قبلنا لئلّا یقولوا اذا راوا سیرتنا اذا ملکنا سرنا مثل سیره هؤلاء وهو قول الله عزّ وجلّ: وَالعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ"

"دولت وحکومت ما اخرین دولت ها وحکومت هاست. حکومت برای هیچ

اهل بیتی باقی نمی ماند مگر اینکه قبل از ما به حکومت رسیده وان را به نهایت رسانده است،

به جهت انکه هر گاه سیره ما را در حکومت مشاهده کردند نگویند:

 

اگر ما نیز مالک وعهده دار حکومت بودیم این چنین حکومت می کردیم.

اشاره به این معناست قول خداوند متعال که می فرماید: (وعاقبت برای پرهیزگاران است)".

منبع : ۵۰۰ پرسش و پاسخ مهدوی، ماجد ناصر الزبیدی، مترجم مجید شمس آبادی، نشر موعود عصر،ص ۳۱ الی ۳۴

پرسش و پاسخ مهدوی بخش دوازدهم

   

آیا واقعیت های تاریخی می تواند ضرورت تشکیل حکومت عدل جهانی را به اثبات رساند؟

با مراجعه به تاریخ گذشته وحال پی می بریم که بشر در طول تاریخ خود گرفتار انواع عذاب ها وشقاوت ها وقتل وغارت ها بوده است، خصوصا انسان های موحّد که به جرم پاسداری از حق وحقیقت وتوحید، انواع عذاب ها را به جان خریده اند.   قران کریم در رابطه با قضیه اصحاب اخدود که خندق بزرگی حفر کردند ودر ان اتشی بس عظیم فراهم اوردند تا مؤمنان وموحدان را در ان زنده زنده بسوزانند سخن به میان اورده است.   در صفحه ای از تاریخ می خوانیم فرعون مصر به مجرد دیدن رؤیایی در خواب چه جنایاتی در طول عمر خود انجام داد تا وجودش از گزند بلیات محفوظ بماند.     باز در صفحه ای دیگر از تاریخ جنایات شخصی دیگر به نام (حجاج بن یوسف سقفی) را مشاهده می نماییم که در مدّت بیست سال حکومت بر عراق، چه جنایات هولناکی را انجام داد. در جنگ جهانی اوّل چه انسان های بی گناهی به قتل رسیدند که بنابر امار رسمی تنها تعداد کشته شدگان این جنگ به بیست ودو میلیون نفر رسید.     پس از مدت کوتاهی اتش جنگ جهانی دوم شعله ور شد و با کمال تاسّف اتش ان دامان هفتاد میلیون انسان را گرفت وبه کام مرگ فرو برد.   در جریان اشغال الجزایر بیش از دو میلیون مسلمان توسط فرانسوی ها به شهادت رسیدند. در جنگ ویتنام نیز صدها هزار نفر از مردم بی گناه توسط امریکایی ها قتل عام شدند.   ودر نیم قرن گذشته مشاهده می کنیم که ملت فلسطین در زیر چکمه های اسرائیل غاصب صدها هزار کشته وزخمی واواره از خود به جای گذاشته است.   حال با تامّلی نسبت به اینده بشر وخصومت هایی که میان ملّت های مختلف پدید آمده وخصوصا با در نظر گرفتن تسلیحات کشتار جمعی که کشورها برای نابودی یکدیگر فراهم اورده اند   که می تواند ده ها بار کره زمین را به نابودی بکشاند، وبالاخص با طرح برخورد تمدن ها که از سوی برخی از روشنفکران امریکایی همچون (ساموئل هانتینگتون) داده شده وامروز، سیاست مداران امریکایی ان را دنبال می کنند، در می یابیم که چه خطر عظیمی جامعه بشری را تهدید می کند.   حال آیا بشر، امیدی به اینده زندگی خود دارد؟ راه حل چیست؟ آیا بشر خود می تواند با طرح برنامه ای که ضمانت اجرایی نیز داشته باشد صلاح وسعادت را بر کلّ عالم حکم فرما سازد؟ قطعا این چنین نیست ولذا تاکنون نتوانسته است چنین کاری بکند وبعدها نیز به تنهایی نمی تواند چنین کاری را انجام دهد. لذا ضرورت اقتضا می کند که مصلحی غیبی از جانب خداوند متعال برای هدایت ونجات بشر ظهور کرده ومردم را از این بلاها نجات بخشد واو کسی غیر از مهدی موعود (ع) نیست.     منبع : ۵۰۰ پرسش و پاسخ مهدوی، ماجد ناصر الزبیدی، مترجم مجید شمس آبادی، نشر موعود عصر، ص ۲۸ و ۲۹

پرسش و پاسخ مهدوی بخش یازدهم

آیا با دلیل عقلی،میتوان ضرورت تشکیل حکومت عدل جهانی را اثبات نمود؟

   

مطابق آیات و روایات،انسان عبث و بیهوده آفریده نشده است؛

بلکه هدف و غرضی خاص برای خلقت او در نظر گرفته شده که همان رسیدن انسان به کمال،

یعنی لقای الهی است که از راه یقین و عبودیت همه جانبه حاصل می گردد.

 

در علم کلام به اثبات رسیده که لطف بر خداوند واجب است؛

بنابراین از بابِ لطف،باید خداوند هر امری را که در راستای اهداف خلقت است،ایجاد کرده و موانع آن را نیز برطرف سازد.

 

با مراجعه به تاریخ گذسته،پی می بریم که تاکنون این هدف عمومی در سطح کل جامعه بشری،تحقّق نیافته است.

 

بنابراین به این نتیجه می رسیم که،برای تحقق هدف کلّی خلقت،لازم است خداوند با زمینه سازی خاص

که همان تشکیل حکومت عدل جهانی توحیدی است،مردم را در پیاده کردن این هدف عمومی یاری دهد.

   

منبع:جهت نما(۴۰پرسش وپاسخ مهدوی).مولف:محسن قرائتی.چاپ۸ .سال۱۳۹۸.انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج).ص۲۸-۲۷

پرسش وپاسخ مهدوی (بخش۸)

آیا این مطلب درست است که اگر دنیا پُر از ظلم شود؛امام زمان زودتر ظهورمیکند؟

پاسخ اجمالی:

زمان ظهور،افرادی که از هر جهت صالحند،بسیار زیاد هستند؛

ولی به وسیله ی چند جنایتکار همه دنیا میتواند پر از ظلم شود؛

همانطور که یک نفر میتواند با آوردن کُنده ای درخت سوخته،سالن را پُر از دود کند.یک یاغی متجاوز میتواندچند منطقه را به آتش بکشد،

با آن که در هر منطقه افراد صالحی هم وجود داشته باشد.

 

پاسخ تفصیلی:

در حدیث نیامده است که دنیا پُر از ظالم شود؛بلکه فرموده اند:دنیا پُر از ظلم شود. دقت در این باره نشان میدهد که این گونه روایات به توصیف جامعه در عصر غیبت می پردازد

و به هیچ وجه بر وقوع ظلم و ستم توصیه یا تاکید نمیکند؛چون بین پُر از ظلم شدن و پُر از ظالم شدن تفاوت وجود دارد.

برای مثال اگر بگویند وقتی دَرِ سالن را باز میکنیم که پُر از دود شود،این به آن معنا نیست که همه مردم سیگاری شوند

تا سالن پُر از دود شود.شاید افراد زیادی که اهل سیگار نیستند،در سالن وجود داشته باشند؛

ولی فردی نا اهل،با آوردن کُنده ای درخت سوخته،سالن را پُر از دود کند.

این جمله غیر از آن است که بگوییم وقتی دَرِ سالن را باز میکنیم که تمام مردم اهل سیگار باشند؛

پس،معنای جمله ی سالن پُر از دود شود با سالن پُر از افراد سیگاری شود،یکی نیست.

   

منبع:جهت نما(۴۰پرسش وپاسخ مهدوی).مولف:محسن قرائتی.چاپ۸ .سال۱۳۹۸.انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج).ص۳۶_۳۷