علائم ظهور

مقدمه

در هیاهوی روزمرگی و اشتغالات مادی جامعه بشری امروز ، و در زمانی که

غولهای سرمایه داری سعی در نفوذ و چنگ زدن به منابع سرمایه کشورهای ضعیف با عنوان های جهانی سازی و ایجاد دموکراسی

و نظم نوین جهانی و دیگر اصطلاحات به ظهار زیبا برای ایجاد بازارهای مصرف و تجارب یکطرفه را دارند

و در وضعیتی که جنگ و اشغال گری و ساخت و تجهیز تسلیحات بشر نابودکن،

به همراه جنگ نرم در تلاش است تا کشورهای ناتوان یا کم توان را اسیر کشورهای مستکبر بنماید ،

و در حالی که در نقاط مختلف جهان مردمانی هستند که در فقر، بدبختی و بیماری به سر می برند ،

شاید به سان غریق دست از همه جا شسته تفکر درباره منجی و مصلحی که نه تنها در بخشی از این کره بی عدالتی ها بلکه در سراسر آن بتواند

در برابر ظلم ها و فسادها بایستد و با آن به مبارزه برخیزد و طعم شیرین و گوارای عدالت را به کام همه بشریت بچشاند

و مرهمی بر آلام و مصائب آدم (ع) تا خاتم (ص) و تا خود قائم (عج) باشد و عقل پاک و عشق ناب را در جهان حاکم کند، چاره نهایی و واقعی است .

آری منجی آخر الزمان همو که کاخ ظلم و بی عدالتی را ویران خواهد کرد ،

همو که کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) را احیا خواهد نمود ،

همو که معرفت و اخلاق و علم را گسترش خواهد داد،

همو که با بدعت ها به مبارزه خواهد خواست ،

همو که عدالت را خواهد گسترد ،

همو که زمین را آباد خواهد و همو که بین مردم عشق را حاکم خواهد کرد …

آری خواهد آمد. خواهد آمد.

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور            کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

منجی آخر الزمان که نام و نشانش با تمام خصوصیاتش در بیان مذهب تشیع به وضوح آمده است

و آمدنش با نشانه هایی همراه است که همه حق طلبان و همه مظلومان عالم را بشارتی باشد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد و بیدار باشی برای غافلان گردد.

مهدویت

بر خلاف گمان برخی، که باور به منجی را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته اند،

این باور ، اعتقادی سترگ است که ریشه در امید بخشی های پیامبران الهی (ع) و اندیشوران بزرگ تاریخ دارد.

برخی از نویسندگان معاصر از این باور با عنوان « فوتورسیم » ( Futunsm) یاد کرده و نوشته اند: « فوتورسیم »

یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی و مصلح جهانی و بزرگ،

از جمله مسائلی است که در اصول عقاید، جای مهمی را اشغال کرده است

« فوتورسیم » عقیده ای است که در کیش های آسمانی : زوراستریانیسم (مذهب زردشت ) و جودائیسم (مذهب یهود)

و سه مذهب عمده مسیحیت : کاتولیک ، پروتستان ، ارتدوکس و به طور کلی در میان مدعیان نبوت ،

به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند . (مصلح جهانی و مهدی موعود از دیدگاه اهل سنت ،ص۵۵)

براساس تحقیقات پژوهش گران، این عقیده در طول زندگی انسانها پیوسته در میان همه ملت ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته

، و حتی اقوام گوناگون جهان چون اسلاوها ، ژرمن ها، اسن ها وسلت ها نیز معتقدند که سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده

، بی عدالتی ها را از بین برده ، حکومت واحد جهانی تشکیل داده و در بین مردم براساس عدالت و انصاف داوری کند .

با مطالعه در کتاب های ادیان دیگر به خوبی روشن می شود که در همه آنها ، سخن از مصلح و منجی در آخر الزمان مطرح شده است ،

و همه ادیان، پیروان خود را به آمدن « او » بشارت داده و گفته اند:

با آمدن « او » ظلم و تباهی از بین می رود، مردم به سمت حقیقت و راستی هدایت شده و آن را پذیرا می شوند .

گفتنی است که هر دین و مذهبی چون خود را صاحب حق می داند ، مصلح را نیز از بزرگان دین خود معرفی می کند .

لذا در کتاب های خود نام ها و القاب مختلفی برای منجی ذکر کرده اند،

مثلاً در دین یهود ؛ سرورمیکائیلی ، عزیز، منحاس ، ماشیح ،

در دین مسیحیت ؛ مهمید آخر ، مسیح ، پسر انسان ،

در دین زرتشت ؛سوشیانس

در مکتب هندوها؛ ویشنو ، منصور ، فرخنده ،

در مکتب بودا ؛ مایتریا، بودای پنجم

و در دین اسلام : مهدی ، قائم (عج).