علائم ظهور مقدمه

علائم ظهور مقدمه

مقدمه

در هیاهوی روزمرگی و اشتغالات مادی جامعه بشری امروز ، و در زمانی که غولهای سرمایه داری سعی در نفوذ و چنگ زدن

به منابع سرمایه کشورهای ضعیف با عنوان های جهانی سازی و ایجاد دموکراسی و نظم نوین جهانی و دیگر اصطلاحات به ظهار زیبا

برای ایجاد بازارهای مصرف و تجارب یکطرفه را دارند و در وضعیتی که جنگ و اشغال گری و ساخت

و تجهیز تسلیحات بشر نابودکن، به همراه جنگ نرم در تلاش است.

تا کشورهای ناتوان یا کم توان را اسیر کشورهای مستکبر بنماید ، و در حالی که در نقاط مختلف جهان مردمانی هستند

که در فقر، بدبختی و بیماری به سر می برند ، شاید به سان غریق دست از همه جا شسته

تفکر درباره منجی و مصلحی که نه تنها در بخشی از این کره بی عدالتی ها بلکه در سراسر آن بتواند در برابر ظلم ها و فسادها بایستد

و با آن به مبارزه برخیزد و طعم شیرین و گوارای عدالت را به کام همه بشریت بچشاند

و مرهمی بر آلام و مصائب آدم (ع) تا خاتم (ص) و تا خود قائم (عج) باشد

و عقل پاک و عشق ناب را در جهان حاکم کند، چاره نهایی و واقعی است .

آری منجی آخر الزمان همو که کاخ ظلم و بی عدالتی را ویران خواهد کرد ،

همو که کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) را احیا خواهد نمود ،

همو که معرفت و اخلاق و علم را گسترش خواهد داد، هموکه با بدعت ها به مبارزه خواهد خواست ،

همو که عدالت را خواهد گسترد ، همو که زمین را آباد خواهد و همو که بین مردم عشق را حاکم خواهد کرد …

آری خواهد آمد. خواهد آمد.

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور/  کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

منجی آخر الزمان که نام و نشانش با تمام خصوصیاتش در بیان مذهب تشیع به وضوح آمده است

و آمدنش با نشانه هایی همراه است که همه حق طلبان و همه مظلومان عالم را بشارتی باشد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد و بیدار باشی برای غافلان گردد.

مهدویت

بر خلاف گمان برخی، که باور به منجی را برخاسته از پندارهای زخم دیدگان بشری دانسته اند،

این باور ، اعتقادی سترگ است که ریشه در امید بخشی های پیامبران الهی (ع) و اندیشوران بزرگ تاریخ دارد.

برخی از نویسندگان معاصر از این باور با عنوان « فوتورسیم » ( Futunsm) یاد کرده و نوشته اند:

« فوتورسیم » یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی و مصلح جهانی

و بزرگ، از جمله مسائلی است که در اصول عقاید، جای مهمی را اشغال کرده است « فوتورسیم » عقیده ای است

که در کیش های آسمانی :

زوراستریانیسم (مذهب زردشت )

و جودائیسم (مذهب یهود)

و سه مذهب عمده مسیحیت : کاتولیک ، پروتستان ، ارتدوکس

و به طور کلی در میان مدعیان نبوت ، به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند .

(مصلح جهانی و مهدی موعود از دیدگاه اهل سنت ،ص۵۵)

براساس تحقیقات پژوهش گران، این عقیده در طول زندگی انسانها

پیوسته در میان همه ملت ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته ، و حتی اقوام گوناگون جهان چون

اسلاوها ، ژرمن ها، اسن ها وسلت ها نیز معتقدند که سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده ، بی عدالتی ها را از بین برده

، حکومت واحد جهانی تشکیل داده و در بین مردم براساس عدالت و انصاف داوری کند .

با مطالعه در کتاب های ادیان دیگر به خوبی روشن می شود که در همه آنها ،

سخن از مصلح و منجی در آخر الزمان مطرح شده است ، و همه ادیان، پیروان خود را به آمدن « او » بشارت داده

و گفته اند: با آمدن « او » ظلم و تباهی از بین می رود، مردم به سمت حقیقت و راستی هدایت شده و آن را پذیرامی شوند .

گفتنی است که هر دین و مذهبی چون خود را صاحب حق می داند ،

مصلح را نیز از بزرگان دین خود معرفی می کند . لذا در کتاب های خود نام ها و القاب مختلفی برای منجی ذکرکرده اند،

مثلاً در دین یهود ؛ سرورمیکائیلی ، عزیز، منحاس ، ماشیح ،

و در دین مسیحیت ؛ مهمید آخر ، مسیح ، پسر انسان ،

و در دین زرتشت ؛ سوشیانس،

و در مکتب هندوها؛ ویشنو ، منصور ، فرخنده ،

و در مکتب بودا ؛ مایتریا، بودای پنجم

و در دین اسلام : مهدی ، قائم (عج).