دلنوشته مهدوی (به ما نگفتند از خاص ترین!)

به ما نگفتند از خاص ترین!

ســـــلام آقـــــای من !

آقا جان تمام سالهایے که درس خواندیم :
دبیر شیمے به ما نگفت که اگر عشق و ایمان و معرفت با هم ترکیب شوند
شرایط” ظـــــهور ” تو مهیا مے شود !

دبیر زیست نگفت که این صداے تپش قلب نیست ؛
صداے بے قرارے دل براے ” مـــــهدیست ” !

دبیر ادبیات از عشق مجنون به لیلے ,از غیرت فرهاد نسبت به شیرین گفت
اما از عشق شیعه به “مـــــهدی” ؛ از غیرتش به “زهرا(س) ” نگفت !

دبیر تاریخ نگفت که اماممان امسال سال چندم غربتش است؟!
نگفت غربت اهل بیت ” علے(ع) ” از کے شروع شد و تا کے ادامه دارد !

دبیر دینے فقط گفت که انتظار فرج از بهترین اعمال است
اما نگفت که انتظار فرج یعنے
گـــــناه نکنیم و یعنے” گـــــناه نکردن ” از بهترین اعمال است !

دبیر عربے به ما یاد داد که “مـــــهدے ”
اسم خاصے است که تنوین پذیر است !

اما نگفت که “مـــــهدے ” خاص ترین اسم خاص است
که تمام غربت و تنهایے را پذیرا شده است …