حدیث مهدوی
حَدَّثَناالمُظَفَّرُبنُ جَعفَرِبنِ المُظَفَّرِالعَلَویُّ السَّمَرقَندیُّ قالَ:حَدَّثَنا جَعفَرُبنُ مُحَمَّدِبنِ مَسعُودالعَیّاشیُّ، عَن اَبیهِ،عَن اَحمَدَبنِ عَلیِّ بنِ کُلثُومِِ،عَن عَلیِّ بنِ-اَحمَدَ الرَّازیِّ،عَن اَحمَدَ بنِ اِسحاقَ بنِ سَعدِِ
قالَ:سَمِعتُ اَبا مُحَمَّدِِ الحَسَنَ بنَ عَلیِّ العَسکَری(ع) یَقولُ:الَحمدُالله الَّذی لَم یُخرِجنی مِنَ الدُّنیا
حتّی اَرانیَ الخَلَفَ مِن بَعدی،اَشبَهَ النّاسِ بِرَسولِ اللهِ(ص)خَلقاً،یَحفَظُهُ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی فی غَیبَتِه ،ثُمَّ یُظهِرُهُ فَیَملَاُ الاَرضَ عَدلاً وَ قِسطاً کَما مُلِئَت جَوراً وَ ظُلما.
احمدبن اسحاق گوید:
از امام عسکری(ع)شنیدم که می فرمود:
سپاس از آن خدایی است که مرا از دنیا نبرد تا آنکه جانشین مرا به من نشان داد، او از نظر آفرینش و اخلاق شبیه ترین مردم به رسول خداست.
خدای تعالی او را در غیبتش حفظ فرماید سپس او را آشکار کند و او زمین را پر از عدل و داد فرماید همچنان که مملوّ از جور وستم شده باشد.
منبع:صدوق،کمال الدین وتمام النعمه،دارالحدیث،۱۳۸۲،ج۲،ص۱۱۸-۱۱۹
